هجمه به شورای نگهبان و توبه افلاطونی

به گزارش تور اروپا ارزان، کسانی که با گفتار و رفتار خود مردم را دلسرد می نمایند، همکاران بی جیره و مواجب ترامپند و از این بابت باید شرمسار و عذرخواه باشند.

هجمه به شورای نگهبان و توبه افلاطونی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، محمد صرفی طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:در قابوس نامه آمده روزی افلاطون نشسته بود. مردی نزد او آمد و از هر دری سخن گفت و در این میانه گفت: ای حکیم امروز فلانی را دیدم که از تو می گفت و دعا و ثنای بسیار درباره تو می کرد و می گفت؛ افلاطون مرد بزرگی است که کسی چون او هرگز نبوده و نخواهد بود، خواستم شکر او به تو برسانم. افلاطون چون این سخن شنید، سر در گریبان فرو برد، سخت ناراحت شد و بسیار بگریست. مرد که تعجب نموده بود پرسید: ای حکیم! از من چه رنج آمد تو را که این گونه مغموم شدی؟ افلاطون گفت: از تو مرا رنجی نرسید اما مرا مصیبتی بدتر از این چیست که جاهلی مرا بستاید و کار من بر او پسندیده آید؟ ندانم کدام کار جاهلانه نموده ام که به طبع او نزدیک بود و او را خوش آمد و مرا بدان ستود، تا توبه کنم از آن کار و غم من از این است!

این روزها که بازار انتخابات داغ است و انواع و اقسام مواضع و تحلیل های مختلف بیان می گردد، بعضی از خود پرسیده اند چرا مواضعشان به شدت از سوی دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی و مردم ایران، مورد تایید قرار گرفته و به شکل ویژه و انبوهی بازنشر داده می گردد؟ اگر افلاطون از تحسین جاهلی چنین گریست و به فکرفرو رفت که کدام کار او مشکل داشته که مورد پسند جاهلی قرار گرفته است، آیا جا ندارد بعضی با خود فکر نمایند چه نموده اند که موضعشان را وزارت خارجه آمریکا تایید و تکرار می نماید و بر صدر رسانه های تابلودار معاند می نشیند؟

بعضی با ادبیات مختلف ساختارهای قانونی کشور را به چالش کشیده و حاضر به تمکین کردن در برابر قانون نیستند. تیغ زبان و قلم این عده، هفته هاست که به جان شورای نگهبان افتاده و از هیچ گونه توهین و تخریبی دریغ نمی نمایند؛ یکی ادعا می نماید برای تایید صلاحیت رسید پرداخت خمس می خواهند، دیگری مدعی است چون با فلان دولتمرد نسبت فامیلی دارد، رد صلاحیت شده و آن یکی مدعی است حمایتش از برجام عامل عدم تایید او بوده است! به تازگی ادعای خوشمزه دیگری هم مطرح نموده اند و گفته اند به دلیل حضور کمرنگ در نماز آدینه افراد را رد می نمایند! این جماعت که تعدادشان اندک اما صدای شان بلند است و حتی بعضی رسانه های آن سوی آب نیز بازتاب دهنده نظرات و مواضع آنها هستند، با همین شلوغ بازی ها و طرح ادعاهای بی اساس و بدون سند و مدرک - که اغلب در صفحات شبکه های اجتماعی مطرح شده و چند ساعت بعد هم وقتی مثل ویروس منتشر شد، از آن صفحه پاک می گردد- زمینه ساز هجمه ای سنگین علیه شورای نگهبان شده اند.

آیا شورای نگهبان مصون از خطا و اشتباه است؟ خیر. آیا تک تک تصمیمات این شورا قابل دفاع است؟ باز هم خیر. آیا می توان عملکرد این نهاد را نقد کرد؟ بله. اما ماجرای اصلی فراتر از خطاهای احتمالی و موردی و نقد منصفانه شورای نگهبان است. اینجا مسئله نسبت افراد و جریانات با کلیت ساختار و قانون اساسی کشور است. دفاع محکم و قاطعانه دیروز رهبر انقلاب از شورای نگهبان نیز دفاع از چارچوب های قانونی کشور است نه دفاع از 12 فردی که بر کرسی های آن نشسته اند و ممکن است فردا افراد دیگری جای آنها بنشینند.

هجمه نمایندگان به شورای نگهبان را می توان نابالغان سیاسی نامید که درک ضعیفی از منافع ملی دارند و حاضرند برای آنکه هیزمی برای زیر دیگ خود تهیه نمایند، ستون خیمه را اره نمایند. شاید خود را رند و زرنگ می پندارند اما در واقع بر شاخه نشسته و بن می برند. کسی را که با رای همین شورا بارها در معرض انتخاب های گوناگون قرار گرفته و به واسطه انتخابات به صندلی و اسم و رسمی رسیده است و حالا با تکیه بر دروغ هایی از آن دست که ذکر شد، همان سازوکار را زیر سؤال می برد و به انتخابات برچسب انتصابات و تشریفات می زند و یا سلامت آن را زیر سؤال می برد، چه باید نامید؟

مشکل این جماعت را باید در نوعی ریاکاری سیاسی جست. از سویی به ارکان نظام می تازند و آن را زیر سؤال می برند و از سوی دیگر بر سر سفره قدرت نشسته و به هیچ طریقی حاضر به دل کندن از آن نیستند. مانند کسی که لقمه بزرگ در دهان دارد و در همان حال به سفره فحش می دهد! اگر به آنچه می گویید واقعاًً اعتقاد دارید پس چرا سفره را رها نمی کنید؟! آیا بهتر نیست یک بار و برای همواره تکلیفتان را با خودتان و مردم روشن کنید؟ اگر نظام اهل مهندسی انتخابات بود، پس شما طی دوره های متعدد چگونه توانستید به کرسی های مختلف سیاسی تکیه بزنید؟ چنین ادعاهایی از سوی کسانی که خود در مصادر امور مختلف هستند، مضحک و توهین به شعور مردم نیست؟

کسی که کارنامه مقبول و قابل دفاع دارد نیازی به حاشیه سازی و طرح مسائل جنجالی ندارد. از دستاوردهای خود می گوید و به آن افتخار می نماید اما آنکه چیزی برای عرضه کردن ندارد و اهل مسئولیت پذیری هم نیست، آسمان و ریسمان را به هم می بافد تا ذهن ها را از دستان خالی خود دور کند.

نتیجه چنین مواضع و رفتارهایی چیزی جز دلسرد کردن ملت نیست. ملتی که از سویی به اندازه کافی درگیر مسائل روزمره و معیشتی خود است و از سوی دیگر تحت بمباران مداوم و شدید دشمن در حوزه ادراکی و شناختی است. مگر دشمن چیزی جز دلسردی مردم را می خواهد؟ مردم به شما رای دادند تا چرخ زندگی شان بچرخانید یا برایشان تئوری بافی و نظریه پردازی کنید؟

تصور کنید رئیس جمهور آمریکا دو گزینه مقابل خود داشته باشد و فقط اجازه انتخاب یکی از آنها را داشته باشد؛ دریافت مردم از جمهوری اسلامی یا دریافت موشک های جمهوری اسلامی. به نظر شما ترامپ کدام گزینه را انتخاب می نماید؟ شاید ترامپ آدم ابلهی باشد اما نه آن قدر که دریافت مردم از جمهوری اسلامی را انتخاب نکند. جمهوری اسلامی ایران بدون پشتوانه مردم، کشور و نظام ضعیف و بی خاصیتی می گردد که کمترین تهدیدها و چالش ها می تواند آن را از پای درآورد.

کسانی که با گفتار و رفتار خود مردم را دلسرد می نمایند، همکاران بی جیره و مواجب ترامپند و از این بابت باید شرمسار و عذرخواه باشند. همان طور که رهبر انقلاب دیروز تأکید کردند؛ از دشمن نمی گردد گلایه کرد اما فلان نویسنده، مرتبطین با فضای مجازی، نماینده مجلس و فلان مسئول مهم دولتی باید مراقب باشند و این جور نگردد که بگوییم مردم شرکت کنید اما در عین حال، به غلط، جوری حرف بزنیم که مردم از حضور در انتخابات دلسرد شوند.

تهیه خوراک برای دشمن هنر خاصی نیست. البته شاید هم اشکال از ماست که از این جماعت انتظار بینش افلاطونی و توبه از حمله به شورای نگهبان داریم.

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 5 فروردین 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: euroro.ir شناسه مطلب: 563

به "هجمه به شورای نگهبان و توبه افلاطونی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "هجمه به شورای نگهبان و توبه افلاطونی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید