در طبیعت چگونه آب پیدا کنیم؟ - تور اروپا ارزان

شرایط اضطراری و پیدا کردن آب

وقتی در شرایط خاصی و اضطراری در طبیعت گیر افتاده باشیم اولین چیزی که باید به آن فکر کنیم تهیه آب است، زیرا نرسیدن آب کافی به بدن می تواند باعث گیجی، کند شدن فکر و غلظت خون گردد بعلاوه کم آبی بدن می تواند باعث افزایش ترس و سرد شدن بدن گردد. حالا اگر شما در منطقه کویری و گرمی گیر افتاده باشی که شرایط بدتر نیز می گردد برای مثال در منطقه ها کویری ایران در تابستان و در دمای 49 درجه و بدون مصرف آب حدبیشتر زمانی که یک فرد زنده می ماند چیزی در حدود 2 الی 3 ساعت هست. در صورتی که همین فرد در زمان تابش در زیر سایه استراحت کند و در شب به ادامه مسیر بپردازد در حدود 5/2 روز می تواند بدون مصرف آب به زندگی ادامه دهد. نکته حایز اهمیت دیگر این است که برای هر روز زنده ماندن در دمای 49 درجه (با احتساب استراحت در روز و حرکت در شب) به اندازه 2 لیتر آب احتیاج است .

زمانی که تشنه هستید آب را فورا ننوشید، آب را قورت ندهید، بلکه آن را در دهان مزه مزه کنید و به آرامی بنوشید، از فعالیت های غیر ضروری پرهیز کنید و پناهگاهی برای در امان ماندن از تابش خورشید بیابید، در صورتی که هیچ سایه ای نیافتید بدن خود را در شن ها دفن کنید و تکه پارچه ای بر روی سر خود بکشید تا از تابش مستقیم در امان بمانید، هرگز در گرما لباس های خود را در نیاورید این کار باعث شدت تعرق شما خواهد شد هرچند که احساس گرمای کمتری کنید، حتی صورت خود را نیز بپوشانید، در هنگامی که آب محدود در اختیار دارید مصرف غذا و نمک را کاهش دهید و در هنگامی که هیچ آبی در اختیار ندارید به هیچ عنوان غذا نخورید. بدن شما قادر است تا 10 روز بدون مصرف غذا در شرایط سخت به زندگی ادامه دهد .

اگر آبی به همراه دارید، برای خنک کردن آن پارچه ای نمناک به دور ظرف حاوی آب بپیچید به گونه ای که کاملا آن را بپوشاند، رطوبت پارچه در هنگام تبخیر حرارت آب درون ظرف را می گیرد و دمای آب را کاهش می دهد. این روشی بوده است که گذشتگان برای خنک نگاه داشتن آب از آن استفاده می نموده اند. پس از خشک شدن پارچه مجددا آن را مرطوب کنید. برای مرطوب نگه داشتن پارچه می توانید از آب شور باتلاق ها بهره ببرید. حالا وقت آن رسیده که شما با روش های مختلف بتوانید به آب برسید .

روش های پیدا کردن آب در طبیعت

یکی از روش های تهیه آب در کویر این است که گودالی به ارتفاع 40 سانتی متر در زمین حفر کنید (این روش در شن های روان چندان کار ساز نیست) در ته گودال لیوان و یا کاسه ای قرار دهید سپس روی گودال را با 1 تکه پلاستیک کاملا بپوشانید و دور تا دور گودال را با سنگ ریزه بپوشانید سپس یک سنگ بسیار کوچک در وسط پلاستیک قرار دهید به گونه ای که سنگ ریزه دقیقا از دید بالا در وسط لیوان قرار داشته باشد. از این طریق در اثر تابش و گرما، خاک رطوبت خود را از دست می دهد و بخار آب حاصل در برخورد با پلاستیک به شکل قطرات ریز درون لیوان می چکد. در این روش می توانید در هر 6 ساعت نصف لیوان آب تهیه کنید و قطعا کاری زمان بر است و باید صبر پیشه کنید .

روش دیگر تهیه آب در کویر استفاده از گیاهان کویری است. این گیاهان معمولا ریشه و ساقه پر آبی دارند. البته باید متذکر شوم که امکان اسکان مارها و ... در این محل ها وجود دارد البته نه در هر فصل عموما تابستان ها .

در محلی که دریاچه های نمک وجود دارد می توانید معمولا در 50 سانتی متری به آب نمک برسید. می توانید با جوشاندن و سپس سرد کردن بخار آب به آب دست یابید به روش تقطیر که در مطالب فوق ذکر شده است. (کیسه و لیوان )

اگر به این امکانات هم دسترسی نداشتید تکه ای از ریگ بیابان را در زیر زبان خود قرار دهید این روش باعث می گردد بزاق های دهان شما ترشح شوند و از اندازه تشنگی شما کاسته گردد .

دنبال کردن رد پای جانوران

یکی از راحت ترین راه های تهیه آب تعقیب رد پای جانوران است مطمئن باشید اگر در منطقه ای که شما هستید رد پای جانوری وجود داشته باشد قطعا به آب نزدیک هستید، شترها در بیابان و بیشتر جانوران در هنگام غروب آفتاب به سمت آب می روند و در نهایت شما را به سمت آب راهنمایی می نمایند. اغلب حیوانات مدام به آب احتیاج دارند. علف خوران اگرچه در مسافت های طولانی چرا می نمایند؛ ولی هرگز از آب دور نمی شوند، چرا که صبح زود و غروب احتیاج به آبشخور دارند. پیگیری ردپای شکارهای بزرگ اغلب به آب منتهی می گردد. این ردپا را (رو به پایین ) تعقیب کنید. گوشتخوارن می توانند مدت زیادی را بدون آب سر نمایند؛ زیرا آب لازم برای بدن خود را از طریق شکار تأمین می نمایند؛ بنابراین، نشانه های مثبتی برای رسیدن به آب نیستند

پرندگان دانه خوار، مثل سهره و کبوتر و مانند آن، هرگز از آب دور نمی شوند. این پرندگان صبح و عصر آب می نوشند . در نظر داشته باشید که وقتی این پرندگان مستقیم و پایین پرواز می نمایند، به سمت آب می روند. وقتی از آب برمی گردند، سنگین اند و از درخت به درخت پرواز می نمایند تا متناوباً استراحت نمایند. مسیر آنها را پیدا کنید، به آب خواهید رسید.

پرندگان آبی می توانند مسافت های زیادی را بدون آب و غذا پرواز نمایند. پس وجود آنان لزوماً علامت وجود آب در نزدیکی نیست. قوش ها، عقاب ها و دیگر پرندگان شکاری می توانند آب لازم برای بدن خود را از طریق مایعات موجود در بدن قربانیان خود تأمین نمایند، پس نمی توان وجود آنان را علامت وجود آب دانست.

جمع آوری شبنم

به استثنای باران های اسیدی که حاصل فعالیت کارخانه ها و مراکز صنعتی است و می تواند باعث ایجاد آلودگی در خاک گردد، آب باران در هر کجا قابل شرب است و فقط احتیاج به جمع کردن دارد. از حوضچه های بزرگ بهره ببرید. حفره ای در زمین ایجاد کنید و سطح کف و اطراف آن را با خاک رس بپوشانید، حوضچه خوبی خواهد بود و می تواند آب باران را برای شما ذخیره کند. اگر پلاستیک یا پارچه غیر قابل نفوذ دیگری به همراه ندارید، از ورقه های فلزی یا پوست درخت هم می توانید برای نگهداری آب بهره ببرید. اگر احتمال آلودگی در آب جمع آوری شده وجود دارد، آن را بجوشانید .

در منطقه های که هوا در روز خیلی گرم و در شب سرد است، شبنم فراوانی می توان پیدا کرد. وقتی شبنم روس سطوح فلزی جمع می گردد، می توان آن را نوشید .

از پارچه و لباس هم می توانید برای جمع آوری آب بهره ببرید و در موقع احتیاج آن را بچلانید. یک راه جمع آوری آب از طریق پارچه آن است که پارچه تمیز را دور ساق پا و زانوها بپیچید و در درون گیاه خیس قدیم بزنید .

پیدا کردن آب

برترین مکان برای جستجوی آب، کف دره ها و مسیل رودخانه های خشک قدیمی است، جایی که آب طبیعتاً از زمین خارج می گردد و امکان دسترسی به آب از هر جایی دیگر بیشتر است. اگر جوی یا حوضچه آب دیده نمی گردد، در پی قسمت هایی از زمین که گیاه در آن روئیده است بگردید و سعی کنید نقطه مناسبی از آن را حفر کنید. ممکن است آب کمپ پایین تر از سطح زمین وجود داشته باشد و در حفره جمع گردد. حتی کندن کف آبکندها و بستر جوی های خشک ممکن است باعث جوشیدن چشمه ای در زیر سطح زمین گردد، به خصوص در ریگزار این احتمال بیشتر وجود دارد. در کوه، شکاف های بین سنگ ها را بگردید، ممکن است آب پیدا کنید .

در ساحل، کندن زمین در بالای خط مدّ، به خصوص جاهایی که توده های شنی بادآورده وجود دارد، می تواند شما را به آب آشامیدنی برساند (حدود 5 سانتیمتر یا 2 اینچ که در روی آب شور واقع شده است). این آب ممکن است شور مزه باشد؛ اما قابل شرب است. در پایین پرتگاه های ساحلی، در پی سبزی ها و گیاهان آب دار بگردید، حتی خزه و سرخس. این گیاهان معمولاً درجایی که صخره ها جابجا شده و تغییر وضع داده اند، وجود دارند و همان جا ممکن است اندازهی آب شیرین یا حتی چشمه پیدا کنید .

اگر چنانچه آب شیرین به هیچ وجه پیدا نگردد، آب شور هم از طریق تقطیر قابل استفاده است. (چگونگی انجام این عمل در بخش تقطیر و روش خورشیدی توضیح داده می گردد ).

از هر حوضچه آب نخورید

دقت کنید هرگاه حوضچه آبی را دیدید که در اطراف آن گیاه وجود ندارد، یا استخوان حیوانات در آنجا دیده می گردد، بدانید که احتمال خطرناک بودن آن آب زیاد است و ممکن است به مواد شیمیایی آلوده شده باشد. کنار آب را آنالیز کنید، ممکن است نشانه های قلیایی شدن آب را پیدا کنید. همواره آبی را که از حوضچه های آب روی زمین برمی دارید، بجوشانید .

در صحرا دریاچه هایی هستند که راه خروج ندارند. این دریاچه ها نمکی هستند و آب آنها قبل از نوشیدن باید تقطیر گردد .

نظر شما درباره آموزش این چنین روش های در مدرسه چیست؟ آیا شما روش های زنده ماندن در شرایط سخت را فرا گرفته اید؟ لطفا نظرات خود را با ما و سایر خوانندگان محترم خبرنگاران در میان بگذارید.